Vandaag is onze eerste dag op Santa cruz een heel klein schooltje. Het is nog een stuk langer met de taxi, en de weg is nog slechter. De kinderen hebben weinig lesmateriaal. De leraar wil heel graag goed engels kunnen praten, dus hij praat zo veel mogelijk engels, en wij willen meer spaans leren, dus wij praten spaans tegen hem. De leraar vind het geweldig dat we komen, en hij vind het helemaal goed als we elke dag komen, aangezien er geen lesmateriaal meer is. We gaan nu op de dinsdag en donderdag hier 2 uur lang workshops geven.
Eva begon het eerste uur met een opdracht over de wereld. Ze gebruikt als voorbeeld twee jongleerballen. De een is de zon, de ander de aarde. Als ik dus een workshop met jongeleren ga geven denken alle kinderen dat het de zon en aarde is.....
Ook wel weer een mooie gedachte....we leven op een jonleerbal....
Hier maken de kinderen tekeningen over wat zij leuk vinden, wat tipisch hondurees is, hun familie.
Als tweede helft van de ochtend, zou ik flagpoi aanbieden.
Eerst liet ik ze zien wat je allemaal kan met de vlagpoi. Ik hoorde allmaal gegiegel, en als ik dan even naar ze keek, dan moesten ze nog harder lachen. Echt ongelofelijk.....
.....en nu mochten ze zelf. De kinderen stonden helemaal te springen zo bijzonder vonden ze het. Ze waren helemaal geobserdeert door die vlaggen. Ik kreeg ze ook haast niet in de kring. Dat is me nog nooit over komen. Het zou kunnen komen doordat ze weinig in kringen staan, of omdat die vlaggen zo bijzonder waren voor ze dat ze niet meer konden luisteren.
Om hioer weg te komen was nog niet zo makkelijk. De taxi hadden we gevraagt terug te komen, maar die kwam niet. Het regende keihard. Na een half uur wachten zijn we toch maar gaan lopen....een uur door de regen lopen in de blubber. In nederland zou ik het verschrikkelijk vinden. Hier hebben we erg moeten lachen, en was het eigenlijk best wel lekker verfrissend.
+(Large).JPG)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten